چندی است که شنیده می‌شود یک شرکت ISP، اینترنت 4 مگابیتی ارائه می‌کند.

این بالاترین سرعت در ایران است. تصور کنید کشورهایی هستند

که بالاترین سرعت اینترنتشان نزدیک به 20 برابر ایران است.

ایران اکونا : تا همین 10 سال پیش اینترنت فضایی خاص برای فعالیت‌هایی خاص بود.

اما این روزها دیگر نمی‌شود برای آن حد و مرز و تعریف معینی ارائه داد. 

در بررسی‌های اقتصادی/اجتماعی از شاخص مهمی به عنوان ضریب نفوذ

اینترنت برای به دست آوردن شاخص بزرگ‌تری به اسم

توسعه انسانی بهره گرفته می‌شود. 

در این میان طبیعی است که بحث فیلترینگ و سرعت اینترنت نیز

نقش اصلی را ایفا می‌کنند.

ساده انگاری است اگر بگوییم کشورهایی که سرعت اینترنت بیشتری دارند

الزاماً دارای بیشترین آمار دانلود فیلم و موسیقی هستند. در حقیقت افزایش

سرعت اینترنت، تابعی از رشد فناوری اطلاعات در آن کشور است. 

این درست به معنی زیرساخت فوق‌العاده‌ای است که کشورها برای بحث

آی‌تی و مخابرات خود اعمال می‌کنند. 

بر اساس بررسی‌های سایت Speed.net پس از مدت‌ها صدرنشینی کره

جنوبی به عنوان مالک سریع‌‌ترین اینترنت دنیا (بر حسب سرعت دانلود)،

اکنون هنگ‌کنگ است که لقب فوق را یدک می‌‌کشد. این کشور

با میانگین سرعت 70.87 مگابیت بر ثانیه رکورددار است. 

رتبه دوم با اختلافی چشم‌گیر به سنگاپور با سرعت 53.61 مگابیت

بر ثانیه تعلق دارد. سرانجام مدال برنز به رومانی با میانگین سرعت 52.69 مگابیت

بر ثانیه می‌رسد. کمترین سرعت ثبت شده در دنیا به کشور کوبا

اختصاص داده شده است. این کشور با سرعتی معادل 0.86

مگابیت بر ثانیه رتبه 186 جهانی را دارد. 

تعجبی ندارد که رتبه ایران خیلی دندان‌گیر و شاخص نباشد.

میانگین سرعت 2.43 مگابیت بر ثانیه برای کشوری با این

پتانسیل و ظرفیت اصلاً مناسب نیست. ایران با این سرع پایین‌تر

از لبنان، بنگلادش و ازبکستان مقام 170 جهانی را از آن خود کرده است. 

بد نیست بدانید میانگین جهانی سرعت اینترنت 16.23 مگابیت

بر ثانیه است. در اروپا این میانگین عدد 21.73 را نشان می‌دهد.